အပြာစာပေ

အပြာစာပေ

အခုထိဆွဲဆောင်မှုကအပြည့်ရှိတယ်လေ

တခြားယောကျာင်္းတွေတော့မသိ ကျနော်ကတော့ မိန်းမလိုးရမယ်ဆိုရင် အပျိုထက် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမ သို့မဟုတ် တစ်ခုလပ်မိန်းမတွေကိုလိုးရတာပိုကြိုက်တယ်ဗျာ။ အပျိုရဲ့အဖုတ်ကကျဉ်းတော့ လိုးတဲ့အခါကျဉ်းကျပ်တဲ့အတွက် အရသာပိုကောင်းတာတော့မှန်တယ် သို့သော် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတွေကိုလိုးသလို စိတ်ထင်တိုင်းဆောင့်ဆောင့်လိုးလို့မရဘူးလေ အဲ့လိုစိတ်ထင်တိုင်းဆောင့်ဆောင့်မလိုးရပဲ ညင်ညင်သာသာလေးပဲလိုးပေးရတာကိုစိတ်ထဲမှာအားမရတဲ့အတွက် အပျိုထက်အအိုကိုပိုလိုးချင်တယ်ပြောတာပါ။ အခု ကျနော်ရေးတင်မည့်ဇာတ်လမ်းကတော့ စတိုးဆိုင်ပိုင်ရှင် အိမ်ထောင်သည်မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့လိုးဖြစ်ပုံဇာတ်လမ်းဆိုကြပါစို့ဗျာ။ […]

အပြာစာပေ

သူတို့အတွင်းရေး

မုတ္တမတည်းခိုခန်းမှာ ထူးကျော်စောင့်နေသည်။ ဖာသည်မလေးသဲသဲလည်းအတူရှိနေပြီး တစ်ညထပ်မံ၍ ပျော်ပါးနေထိုင်ကြကာ ထွန်းမြင့်က သူမနှင့်ထူးကျော်၏ အိမ်လိပ်စာကိုရော ဆက်သွယ်ရမည့် ဖုန်းနံပါတ်ကအစ အားလုံး ယူထားလိုက်သည်။ သူ့ကိုဆက်သွယ်လို့ရမည့် ဖုန်း နေရာ သူရှိနိုင်မည့်အချိန်ကိုပါ ထွန်းမြင့်ပြောပြသည်။ နီနီမြင့်အတွက် သူ့အနေနှင့် ဘာမှထပ်ပေးစရာမလိုသည့်တိုင်အောင်

အပြာစာပေ

ထိုသုံးယောက်

ည ဆယ်နာရီ ထိုးသွား သဖြင့် တိုင်ကပ်နာရီ မှ အချက်ပေးသံ ဆယ်ချက် ထွက်ပေါ်လာ လေသည် ။ ပွင့်ရိုက် ခရမ်းရောင်ဂါဝန်လက်ပျက် ကလေး ဖြင့် စာကြည့်စားပွဲ တွင် အမှတ်ဖြတ်နေသော အချိန်ပိုင်း ကျူရှင်ဆရာမလေး

အပြာစာပေ

အရသာတွေ့လှသည်

တကယ်တော့ဒီဇတ်လမ်းကလေးသည်သိပ်ထူးထူးဆန်းဆန်းတော့ မဟုတ်လှပါ။ဖြစ်တတ်သည့်ဇတ်လမ်းကလေးသာဖြစ်ပါသည်။သို့ သော် အမှန်ဖြစ်ပျက်ခဲ့ဘူးသည့်ဇတ်လမ်းကလေးဖြစ်ပါသည်။ ဤဇတ်လမ်းစတော့မေသူမှာအိမ်ထောင်ကျပြီးဖြစ်ပါသည်။အသက် လည်း ၂၃ နှစ်ရှိပါပြီ။မေသူစအိမ်ထောင်ကျတော့ အသက်၂၀ ခန့်သာ ရှိပါသေးသည်။မေသူမှာအရပ်မနိမ့်မမြင့် အသားညိုညို တောင့်တင်း ကားထွက်နေသောတင်ပါးများဖြင့်ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကျနသူလေး ဖြစ်ပါသည်။ဆယ်တန်းတုန်းကရည်းစားနှင့်ပင်အိမ်ထောင်ကျပြီးသူနဲ့ ကျမှဘဲမေသူ့အပျိုစင်ဘဝကိုပေးအပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။မေသူဆယ် တန်းမှာကျောင်းကမဟုတ်သောအပြင်လူ သူနှင့်ချစ်ကြိုက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး သူကမေသူ့ထက်အသက်လေးငါးနှစ်ကြီးပါသည်။မေသူ၏ယောက်ကျား နာမည်မှာကိုမြင့်ဖြစ်ပြီး

အပြာစာပေ

အိပ်မက်ထဲမှာတော့…

“ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ မိုးငယ်” “ဈေးက အမရေ ဆပ်ပြာ၊ သွားတိုက်ဆေး၊ အမွှေးရေတွေ သွားဝယ်တာ အမရေ ညနေစောင်းနေပြီ ဆိုပေမယ့် တော်တော်ပူတယ်အမရယ်” “ဟုတ်တယ် ပူလာပြီ မိုးငယ်ရေ အပြင်ထွက်ရင် ထီးယူသွားမှပါကွယ်” ဘေးအခန်းက အမကြီးကိုပြောရင်း

အပြာစာပေ

စားချင်ဖန်စားလေ

ကျနော်ဒီရက်ထဲအတော်စိတ်ညစ်နေတယ် အိမ်ကအမေနဲ့မမ တီးတိုးပြောတာကို ကြားရပြီး ကတည်းကပေါ့ ဘာတဲ့ မမရယ် ဗိုက်ကြီးနေတယ် ဆိုပဲ မမကရည်းစားများတော့ ဘယ်သူနဲ့ရမှန်း အတတ်မပြောတတ်တာကို အမေကဒေါသဖြစ်နေတာ ” မိခိုင် နင်ထားတဲ့ကောင်လေးတွေတိုင်းကို နင်ကပေးလုပ်နေတာလား ဟင်ပြောစမ်း” ” ဟီးအဟင့်

အပြာစာပေ

စားဆော်ကြီးများ

“ငါ့တူရေလာဦး” ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် အိမ်ခန်းထဲမှာ အပြာစာအုပ်ဖတ်ပြီး ဂွမ်းထုနေရာမှ ရေချိုးခန်းမှ ဒေါ်လေးဖြစ်သူ သီသီစိုးရဲ့ခေါ်သံကြောင့် စာအုပ်ကိုချကာ ကပျာကယာထရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ပြင်ဝတ်လိုက်သည်။ တကယ့်ကို အရှိန်ကောင်း ပြီးခါနီးအချိန်မှ ခေါ်ခံလိုက်ရသဖြင့် နဲနဲပင် ကျွဲမြီးတိုသွားသလို ရင်တုန်ပန်းတုန်လည်း ဖြစ်သွားသေးသည်။

အပြာစာပေ

ဂိုက်ဆရာနဲ့သူမ

သမီးရေ……ချစ်ယွန်းမေ ….ချစ်ယွန်းမေဆိုသော ၁၅ နှစ်အရွယ်ကောင်မလေး ဖြူဖွေးနူးစွတ်ပီး အင်မတန်ချစ်ဖို့ကောင်မလေးတယောက် ရှင်’မေကြီး…. သမီးစာသင်ဖို့Guideငှါးထားတယ်. အာမေကြီးကလ’ဲ ခုမှကျောင်းဖွင့်ကာစကို “စာကြိုးစားရမှာပေါ့သမီးချစ်ယွန်းမေရယ်’ Guideဆရာလေးက အင်ဂျင်နီယာနဲ့ဘွဲ့ရထားတာသမီးရဲ့….. ဟင်ဆရာတဲ့’..ချစ်ယွန်းမေအံသြသွားသည်.. ဆရာမ’မဟုတ်ဖူးလားမေကြီးကလဲ.တော်ပီချစ်ယွန်းမေ အရစ်မကြောင်းနဲ့တော့ မနက်ဖန်ကစ စာသင်ရမယ်ဒါပဲ ….. မေကြီးသည်ပြောဆိုပီးနေရာမှထ

အပြာစာပေ

ဆေးအစွမ်း

တကောင်ကြွက် ဖြစ်သည့် ကိုကိုလေး ရွာမှ ခြောက်လကျော်ကြာ ပျောက်သွားသည်ကို ဘယ်သူမှ သတိမထားလိုက်မိပေ။ ထို့အတူ ရွာသို့ ပြန်ရောက်လာသည်ကိုလည်း သတိထားမိသူ မရှိ။ ခံကုန်းရွာကလည်း အိမ်ခြေ တစ်ထောင်နီးပါး ရှိရာ တယောက်နဲ့ တယောက်သိပ်မသိကြ။ ရွာက

အပြာစာပေ

ပိုအရသာရှိသည်

စက်ရုံကနေညဆိုင်းဆင်းပြီးပြန်လာတော့ ညကိုးနာရီခန့်ပင်ရှိနေချေပြီ။ ဒီနေ့ညမှ အရင်ကပို့ပေးနေကျ ဖယ်ရီ ဒရိုင်ဘာနေမကောင်းသဖြင့် ကိုယ့်အစီအစဉ်နှင့်ကိုယ်ပြန်ရလေသည်။ ယခင်ကဆိုလျှင်တော့ အတူပြန်နေကျ တစ်ရပ်ကွက်ထဲနေ သူငယ်ချင်းမတွေရှိပေမဲ့ ယခုတော့ အများစုက စက်ရုံပြောင်းသွားကြသည်မို့ မြသီတာတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေသည်။ ရှေ့သုံးလမ်းကျော်လောက်ဆို အိမ်နားရောက်ခါနီးပြီမို့ မြသီတာ သတ္တိမွေးအားတင်းပြီးလျှောက်လာခဲ့သည်။ လမ်းမီးတိုင်တွေကလဲ

အပြာစာပေ

အညှာလွယ်သူ

ကလင်…ကလင်…ကလင်…ကလင် အလုပ်တက်ဘဲလ်သံနဲ့အတူ လုပ်ငန်းခွင်သို့ အပြေးလေးလှမ်း ဝင်ခဲ့ပြီး တနေ့တာအလုပ်ခွင်ကိုစတင်လိုက်ပါသည်။ အော်မေ့နေလို့ ကျနော့်နာမည်နဲ့ မိတ်လိုက် အဲလေ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမှာပဲ ကျနော်နာမည်က ‘မိုးမခ’ ခင်မင်သူအများစုကတော့ ကိုမိုးပဲခေါ်ကြတာပေါ့ သချာင်္နဲ့ကျောင်းပြီးထားပြီး ရေသန့်စက် ရုံလေးတခုမှာ လခစား ဝန်ထမ်းလေးတဦးပေါ့ဗျာ………

အပြာစာပေ

တစ်လကို ၂ ကြိမ်

ခင်ခင်သည် အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ် ခပ်တောင့်တောင့် ဆယ် ကျော်သက်ကလေးဖြစ်လေသည်။အရပ်မှာ ၅ ပေခန့်သာရှိသော်လည်း သူ့အလုံးအထည်နှင့်သူအနေတော်ကလေးဖြစ်သဖြင့် ယောက်ျားတို့၏ စိတ်ဝင်စားခြင်းကိုခံရသူကလေးဖြစ်လေသည်။မျက်နှာကလေးမှာ ထူး ထူးကဲကဲလှပသည်ဟုမဆိုနိုင်သော်လည်း ထူထဲမည်းနက်သောမျက်ခုံး များနှင့်ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သောမျက်လုံးများကြောင့် ထူးခြားသောရုပ်ရည် ရှိသူကလေးဖြစ်လေသည်။ထိုမျက်လုံးပြူးကလေးများကညို့ယူနိုင် သောအရည်လဲ့လဲ့မျက်လုံးများဖြစ်သည့်အပြင် မျက်နှာပေးကလည်း

Scroll to Top